سخن‌گزار

داستان در ادبیات فارسی نثری است که روایتی تخیّلی در آن نقل می‌شود. داستان انواع رمان، داستان کوتاه و داستانک را شامل می‌شود.

ویرایش ردای فاخری است که بر شانه متن می‌نشیند؛ همچنین لغتی از زبان پهلوی اشکانی است و در ادبیات فارسی نظم دادن، آراستن و مرتب کردن معنا می‌دهد.

فن بیان در ادبیات فارسی یعنی راه و روش زبان‌آوری؛ شیوه و هنر فصیح و بلیغ صحبت کردن؛ آن‌گونه که پیام موردنظر به بهترین شکل به مخاطب انتقال یابد.

در فرهنگ اصطلاحات ادبی آمده است: نقد (criticism) برگرفته از زبان یونانی است و عبارت است از تفسیر، تجزیه‌وتحلیل، طبقه‌بندی و نهایتاً داوری درباره آثار ادبی.

ترانه یا آهنگ گونه ادبی منحصربه‌فردی است که خواننده آن را تحت قواعد موسیقایی اجرا می‌کند. در ادبیات فارسی هر شعری که قابلیت موسیقایی داشته باشد، ترانه نامیده می‌شود.

شعر به گفته‌ محمدرضا شفیعی کدکنی، حادثه‌ای است که در زبان روی می‌دهد و گوینده شعر عملی در زبان انجام می‌دهد که خواننده میان زبان شعری او و زبان روزمره عادی، تمایز احساس می‌کند.